طبق مرکز ملی بیوتکنولوژی ، مغز یک ماشین تفکر است که توانایی پردازش اطلاعات پیچیده را دارد و در این فرآیند از سیگنال های شیمیایی و الکتریکی برای ارسال و دریافت اطلاعات استفاده می کند. دانشمندان علوم اعصاب و پزشکان دریافته اند که با قرار دادن الکترودها روی جمجمه فرد ، فعالیت الکتریکی داخل مغز مشاهده می شود. سالها دانشمندان تصور می کردند که این امواج تنها به دلیل عوارض جانبی فعالیت مغز ایجاد می شوند. اما تحقیقات اخیر نشان می دهد که این امواج نقش اساسی در یادگیری دارند.
امواج مغزی چگونه پدید می‌آیند؟
نورون ها از خصوصیات شیمیایی و الکتریکی برای انتقال اطلاعات استفاده می کنند. عملکرد نورون ها تقریباً شبیه سیم مسیولی است که سیگنال ها را با جریان الکتریکی منتقل می کند. اگر لازم باشد آن سیگنال از یک نورون به نورون دیگر ارسال شود ، نورون یک سیگنال شیمیایی منتشر می کند و آن پیام را می فرستد. اگرچه این روش برای انتقال اطلاعات ناکارآمد به نظر می رسد ، اما استفاده از دو نوع سیگنال به نورونها اجازه می دهد تا بسته به کارایی خصوصیات شیمیایی آنها ، پیامهای زیادی ارسال کنند. انتشار برخی از خواص شیمیایی منجر به فعالیت برخی از سلول های عصبی می شود ، در حالی که برخی دیگر شامل عدم تحریک سلول های عصبی است.
سیگنال های الکتریکی نورون ها به قدری کوچک هستند که به راحتی نمی توانند حسگرهای خارج مغز را دریافت و استفاده کنند. تنها هنگامی که تعداد زیادی نورون برای ارسال سیگنال های الکتریکی در یک الگوی با هم کار می کنند ، این سیگنال ها تبدیل به پالس های قوی می شوند و توسط الکترودهای جمجمه دریافت می شوند. مشاهده هر موج منعکس کننده فعالیت همزمان گروهی از سلولهای عصبی با یکدیگر است ، دقیقاً مانند بازی های ورزشی که افراد با هم هماهنگ نشسته و نشسته اند.
چگونه امواج مغزی بر دیگر بخش‌های مغز تاثیر می‌گذارد؟
کار محققان با این ایده آغاز شد که امواج مغزی باید چیزی بیش از فعالیت های پس زمینه باشد ، در حالی که محققان دیگر دریافتند که الگوهای خاص موج ، نورون ها را به ایجاد روابط جدید ترغیب می کند. مطالعات دیگر روی موش ها نیز نشان داده است که قسمت های خاصی از مغز در طی برخی فعالیت ها تمایل به هماهنگی با یکدیگر دارند. آنچه تیم تحقیق را شگفت زده کرد این بود که آیا رمزی این امواج مغزی را محاصره کرده است؟
اقدامات محققان چه بود؟
تحقیقات قبلی در مورد امواج مغزی موش ها انجام شده بود ، اما ساختار مغز موش ها با ساختار مغز انسان بسیار متفاوت است. این تحقیق بر روی مغز میمون هایی انجام شده است که ساختار مغزی آنها بیشتر شبیه انسان است. آنها دو نقطه از مغز را که در حافظه و یادگیری نقش دارند بررسی کردند: هیپوکامپ ، ناحیه ای در مغز که در شکل گیری خاطرات جدید نقش دارد. و قشر پیشانی ، که مسئول “تفکر” در یادگیری است. مطالعات قبلی نشان داده است که این دو نقطه در مغز با یکدیگر هماهنگ هستند.
دستاوردهای محققان چه بود؟
تیم تحقیقاتی امواج مغزی میمون ها را در فرآیند یادگیری مهارت های جدید بررسی کردند. آنها مشاهده کردند که دو موج ظاهر می شوند: یک الگوی به سرعت در حال تکرار به نام “امواج بتا” و یک الگوی موج کندتر به نام “امواج تتا”. امواج بتا با قطع فعالیت عصبی مرتبط بوده اند ، در حالی که امواج تتا به سلول های عصبی کمک می کند روابط جدیدی ایجاد کنند که نقش مهمی در یادگیری دارند.
عملکرد این امواج به نوع یادگیری بستگی دارد. اگر میمون ها اشتباه کنند ، هیپوکامپ شروع به ضربه زدن به الگوی بتا می کند. اگر میمون کار درستی انجام می داد ، هیپوکامپ شروع به ضربه زدن به الگوی تتا می کرد. قشر پیشانی ، به دنبال هیپوکامپ ، همان الگوی ضربه زدن را آغاز کرد.
به گفته محققان ، این امواج هم زمان ممکن است به اتصال هیپوکامپ به قشر پیشانی کمک کند. اگر هیپوکامپ خطایی را تشخیص دهد ، سیگنال های “آن را بخاطر بسپار” به قشر پیشانی ارسال می کند. اما اگر چیزی را درست ببیند ، به قشر پیشانی می گوید که حافظه را در یک مکان امن ذخیره کند.
اهمیت آن برای من چیست؟
محققان تصور می کنند که استفاده از این اطلاعات می تواند نحوه یادگیری افراد را بهبود بخشد. در آینده نزدیک ، ممکن است تحریک امواج بتا و تتا با استفاده از محرک های الکتریکی غیرتهاجمی برای انتقال سیگنال های واضح به مغز در صورت انجام صحیح و نادرست ، ممکن باشد. این به مغز شما کمک می کند آنچه را که باید در آینده تکرار شود و فراموش شود سریعتر جذب کند.
ارزیابی
آیا از این مطلب رضایت داشتید؟
