آمیب مغزخوار یا عفونت نگلِیریایی

عفونت نگلریا یک عفونت نادر و معمولاً کشنده مغزی است که در اثر آمیب در دریاچه های آب شیرین ، رودخانه ها و چشمه های آب گرم ایجاد می شود. قرار گرفتن در معرض این عفونت در هنگام شنا یا سایر ورزش های آبی اتفاق می افتد.

آمیب یک حیوان تک سلولی به نام علمی Negleria fowleri است که از بینی به مغز افزایش می یابد و در آنجا باعث آسیب شدید می شود. بیشتر افرادی که به عفونت ناگلریا مبتلا می شوند ظرف یک هفته می میرند.

میلیون ها نفر در معرض آمیب هستند که هر ساله باعث عفونت ناگلریا می شوند اما تعداد انگشت شماری به این بیماری مبتلا می شوند. مقامات بهداشتی نمی دانند چرا برخی از افراد به عفونت نگلریا مبتلا می شوند در حالی که دیگران سالم می مانند.

ناگلریا

دور ماندن از چشمه های آب گرم در آب شیرین و بستن چشم در هنگام شنا در آب می تواند از بروز چنین عفونی جلوگیری کند.

عفونت نگلریا باعث بیماری به نام مننگوآنسفالیت آمیب آمیب می شود. این بیماری باعث التهاب مغز و تخریب بافت مغز می شود.

علائم و نشانه‌های عفونت نگلِریا به طور کلی، ظرف ۲ تا ۱۵ روز پس از قرارگیری در معرض آمیب شروع می‌شود و عبارتند از:

• تغییر در حس بویایی یا چشایی
• تب
• سردرد ناگهانی
• گردن خشک
• حساسیت به نور
• تهوع و استفراغ
• گیجی
• از دست دادن تعادل
• خواب آلودگی
• تشنج
• توهم

این علائم و نشانه ها می توانند به سرعت پیشرفت کرده و معمولاً طی یک هفته منجر به مرگ شوند.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنید

در صورت بروز تب ناگهانی ، سردرد ، سفتی گردن و استفراغ سریعاً به دنبال مراقبت های پزشکی باشید.

عفونت نگلریا توسط آمیب Negleria Fowler ایجاد می شود که معمولاً در ماه های تابستان در چشمه های آب گرم شیرین جهان دیده می شود. آمیب ها نیز گاهی در خاک یافت می شوند. آمیب از طریق بینی به صورت آب یا گرد و غبار آلوده وارد بدن می شود و سپس از طریق اعصاب منتقل کننده حس بویایی به مغز می رسد.

فقط درصد کمی از میلیون ها نفر در معرض نگلیاریا فاولر به این بیماری مبتلا می شوند. هنوز مشخص نیست که چرا برخی از افراد آلوده پس از قرار گرفتن در معرض آمیب ها بیمار می شوند.

آمیب ها از فردی به فرد دیگر و یا با نوشیدن آب آلوده پخش نمی شوند. همچنین استخرهایی که به درستی تمیز و ضد عفونی شده باشند ، حاوی دوزیستان نیستند.

در ایالات متحده سالانه میلیون ها نفر در معرض آمیب هستند که می تواند باعث نقرس شود ، اما سالانه کمتر از 10 نفر بیمار می شوند.

برخی از عواملی که ممکن است خطر ابتلا به عفونت نگلِریا را افزایش دهد عبارتند از

• شنا در آب شیرین. بسیاری از افرادی که بیمار می شوند در دو هفته قبل از صید در دریاچه های آب شیرین شنا می کنند.
• امواج گرما. آمیب ها با جریان آب گرم یا گرم رشد می کنند.
• سن. گروه های سنی کودکان و نوجوانان به احتمال زیاد تحت تأثیر قرار می گیرند ، احتمالاً به این دلیل که آنها بیشتر در آب می مانند و فعالیت بیشتری در آب دارند.

تصویربرداری

اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT) یا تصویربرداری با تشدید مغناطیسی (MRI) می تواند تورم و خونریزی داخل مغز را نشان دهد.

سی تی اسکن. این روش ترکیبی از اشعه ایکس گرفته شده از جهات مختلف است و تصاویر مقطعی از مغز را با جزئیات بالا تولید می کند.

تصویربرداری رزونانس مغناطیسی. با استفاده از امواج رادیویی و یک میدان مغناطیسی قوی ، دستگاه MRI تصاویر بسیار دقیقی از بافت های نرم مانند مغز تولید می کند.

پونکسیون کمری

آمیب ها را می توان در زیر میکروسکوپ در مایع اطراف مغز و نخاع مشاهده کرد. مایع نخاعی با قرار دادن یک سوزن بین دو مهره کمر برداشته می شود. این آزمایش همچنین می تواند فشار مایع مغزی نخاعی را در مغز اندازه گیری کرده و بدنبال سلول های التهابی باشد.

تعداد کمی از افراد حتی در صورت درمان عفونت نگلریا زنده می مانند. بنابراین ، تشخیص و درمان به موقع برای نجات فرد بسیار مهم است.

درمان اصلی عفونت نگلریا یک داروی ضد قارچ به نام آمفوتریسین  است که معمولاً برای از بین بردن آمیب ها به صورت وریدی یا به فضای اطراف نخاع تزریق می شود.

مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها در ایالات متحده پیشنهاد می کند که اقدامات زیر خطر ابتلا به عفونت ناگلریا را کاهش می دهد:

• در دریاچه ها و رودخانه های آب شیرین پرش یا شنا نکنید.
• بینی خود را بسته نگه دارید یا هنگام پریدن یا شیرجه رفتن در آب گرم و شیرین حتما از گیره های بینی استفاده کنید.
• هنگام شنا در آبهای شیرین و کم عمق ، از پخش رسوبات جلوگیری کنید.