آنفلوآنزا

تعریف

آنفلوانزا یک عفونت ویروسی است که بر سیستم تنفسی از جمله بینی ، گلو و ریه ها تأثیر می گذارد. آنفلوانزا که معمولاً آنفولانزا نامیده می شود ، همان ویروس معده نیست که باعث اسهال و استفراغ شود.

آنفلوانزا و عوارض آن می تواند کشنده باشد. افرادی که در معرض خطر ابتلا به عوارض ناشی از آنفولانزا قرار دارند عبارتند از:

• فرزندان
• بزرگسالان بالای 65 سال
• زنان حامله
• افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند
• افراد مبتلا به بیماری های مزمن

بهترین محافظت در برابر آنفلوانزا واکسیناسیون سالانه است.

علایم

در ابتدا ممکن است آنفولانزا شبیه سرماخوردگی همراه با آبریزش بینی ، عطسه و گلودرد باشد. سرماخوردگی معمولاً به آهستگی ایجاد می شود ، در حالی که آنفولانزا به طور ناگهانی ظاهر می شود. گرچه سرماخوردگی ممکن است شما را آزار دهد ، اما آنفولانزا معمولاً اوضاع را بدتر می کند.

علائم و نشانه های متداول آنفلوانزا عبارتند از:

• دما بیش از 38 درجه سانتیگراد است.
• درد عضلانی ، به ویژه در پشت ، بازوها و پاها
• لرز و تعریق
• سردرد
• سرفه خشک
• خستگی و ضعف
• گرفتگی بینی

چه زمانی باید به دکتر مراجعه کنید

بسیاری از مبتلایان به آنفولانزا در خانه تحت درمان هستند و اغلب نیازی به مراجعه به پزشک ندارند.

اگر علائم آنفلوانزا دارید و در معرض خطر عوارض هستید به پزشک مراجعه کنید. مصرف داروهای ضد ویروسی طی 48 ساعت اول پس از بروز اولین علائم می تواند طول مدت بیماری را کوتاه کرده و از بروز مشکلات جدی جلوگیری کند.

وقتی فرد آلوده سرفه ، عطسه یا صحبت می کند ، ویروس آنفولانزا توسط قطرات موجود در هوا منتقل می شود. این قطرات به طور مستقیم توسط افراد دیگر استنشاق می شوند یا میکروب ها از طریق اشیا surrounding اطراف مانند تلفن یا صفحه کلید کامپیوتر وارد چشم ، بینی یا دهان می شوند.

افراد مبتلا به ویروس احتمالاً بیماری را یک روز قبل از بروز علائم ، یعنی پنج یا 10 روز پس از بروز علائم ، گسترش می دهند. کودکان و افراد دارای سیستم ایمنی ضعیف می توانند ویروس را برای مدت طولانی تری منتقل کنند.

ویروس آنفولانزا به طور مداوم در حال تکامل است زیرا سویه های جدید به طور مداوم در حال ظهور هستند. اگر در گذشته به آنفولانزا مبتلا شده اید ، بدن شما قبلاً برای مقابله با این سویه خاص ویروس ، آنتی بادی تولید کرده است. اگر ویروس های آنفلوانزا در آینده شبیه ویروس های آنفلوانزا در گذشته باشد ، چه از طریق عفونت یا واکسیناسیون ، این آنتی بادی ها می توانند از شدت عفونت جلوگیری یا کاهش دهند.

اما آنتی بادی های آنفلوانزا که در گذشته به دست آوردید نمی توانند شما را در برابر زیرگروه های جدید آنفلوانزا محافظت کنند که از نظر ایمنی بسیار متفاوت از گذشته هستند. تعدادی از زیرگروه های ویروس که در طی همه گیری سال 1918 در انسان ظاهر شد ، جان ده ها میلیون نفر را گرفت.

عواملی که می توانند خطر ابتلا به آنفولانزا یا عوارض آن را افزایش دهند عبارتند از:

سن: آنفلوانزای فصلی معمولاً کودکان و افراد بالای 65 سال را مبتلا می کند. با این حال ، ویروس همه گیر H1N1 ، که در سال 2009 ظهور کرد ، در نوجوانان و بزرگسالان شیوع بیشتری دارد.

کار کردن کارکنان مراقبت های بهداشتی و کارکنان اطفال به احتمال زیاد با افراد مبتلا به آنفولانزا در تماس نزدیک هستند.

شرایط زندگی: افرادی که در مراکز ویژه با دیگر ساکنان پرجمعیت مانند خانه های سالمندان یا پادگان های نظامی زندگی می کنند ، بیشتر به آنفلوانزا مبتلا می شوند.

ضعف سیستم ایمنی: درمان سرطان ، مسکن ، کورتیکواستروئیدها و ایدز می تواند سیستم ایمنی بدن را ضعیف کند. این کار ابتلا به آنفولانزا را برای شما آسان تر کرده و خطر ابتلا به عوارض را افزایش می دهد.

بیماری مزمن: بیماری های مزمن مانند آسم ، دیابت یا مشکلات قلبی ممکن است خطر ابتلا به آنفولانزا را افزایش دهند.

بارداری: زنان باردار به خصوص در سه ماهه دوم و سوم احتمال ابتلا به آنفولانزا بیشتر است.

اگر جوان و سالم هستید ، آنفولانزای فصلی معمولاً جدی نمی شود. اگرچه ممکن است هنگام ابتلا به آنفولانزا احساس درماندگی کنید ، اما بیماری در نهایت بدون اثرات پایدار از بین می رود. کودکان و بزرگسالان در معرض خطر بالاتر ممکن است عوارض جانبی زیر را تجربه کنند:

• ذات الریه
• برونشیت
• حملات آسم
• عفونت های سینوسی
• عفونت گوش

ذات الریه یا ذات الریه جدی ترین عارضه این بیماری است. ذات الریه می تواند در افراد مسن و افرادی که بیماری مزمن دارند کشنده باشد.

برای درمان آنفولانزا ، معمولاً کافی است در رختخواب استراحت کنید و مایعات زیادی بنوشید. اما در بعضی موارد ، پزشک ممکن است داروی ضد ویروسی مانند اوسلتامیویر (تومیفلو) یا زنامیویر (رلنزا) تجویز کند. اگر این داروها بلافاصله پس از شروع علائم مصرف شوند ، ممکن است مدت بیماری را به یک روز کاهش دهند یا از عوارض جدی جلوگیری کنند.

اوسلتامیویر یک داروی خوراکی است. Zanamivir از طریق دستگاهی مشابه دستگاه استنشاقی آسم مصرف می شود و مصرف آن برای افرادی که مشکلات تنفسی مانند آسم یا بیماری ریوی دارند توصیه نمی شود.

عوارض جانبی احتمالی ضد ویروس ها شامل حالت تهوع و استفراغ است. اولستامیویر نیز به اوهام و رفتارهای خودآزاری در بزرگسالان نسبت داده شده است.

برخی از محققان توصیه می کنند که مطالعات بیشتری در مورد هر دوی این داروها انجام شود ، زیرا تأثیرات آنها هنوز فراتر از کاهش اندک در زمان بیماری است. برخی مطالعات نشان داده اند که این داروها به کاهش شدت عوارض نیز کمک می کنند. با این حال ، مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها هنوز استفاده از آنها را توصیه می کنند.

نگرانی دیگر این است که برخی از سویه های آنفولانزا در برابر اوسلتامیویر ، آمانتادین و فلومادین که داروهای ضد ویروسی قدیمی هستند ، مقاوم شده اند.

اگر یک روز آنفولانزا کنید ، این مراحل به کاهش علائم شما کمک می کند:

مایعات زیادی بنوشید: برای جلوگیری از کمبود آب ، آب گرم ، آب میوه و سوپ بنوشید. مایعات زیادی بنوشید تا ادرار روشن یا زرد کم رنگ باشد.

استراحت: بیشتر بخوابید تا سیستم ایمنی بدن شما بتواند به راحتی با عفونت مقابله کند.

مصرف مسکن را در نظر بگیرید: برای مقابله با آنفلوانزا از مسکن های بدون نسخه مانند استامینوفن (تایلنول و غیره) یا ایبوپروفن (Advil ، Motrin I و …) استفاده کنید. هرگز به کودکان یا بزرگسالان آسپرین ندهید ، زیرا خطر ابتلا به سندرم ری را افزایش می دهد ، یک بیماری نادر اما بالقوه کشنده.

مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها امروزه تزریق سالانه آنفولانزا را برای همه آمریکایی های بالای 6 ماه توصیه می کند.

واکسن آنفلوانزای فصلی هر ساله شامل محافظت در برابر سه یا چهار ویروس آنفولانزا است که انتظار می رود در آن فصل آنفولانزا در آن سال شیوع بیشتری داشته باشد. واکسن معمولاً بصورت تزریق یا اسپری بینی در دسترس است.

مهار گسترش عفونت

واکسن آنفولانزا 100٪ موثر نیست ، بنابراین بسیار مهم است که اقدامات لازم برای کاهش شیوع عفونت انجام شود:

دستان خود را بشویید: شستن مکرر و مکرر دست ها یک روش موثر برای جلوگیری از بسیاری از عفونت های شایع است. همچنین اگر آب و صابون در دسترس نیست ، از یک ضد عفونی کننده الکلی دست استفاده کنید.

سرفه و عطسه را متوقف کنید: هنگام عطسه یا سرفه دهان و بینی خود را بپوشانید. برای جلوگیری از آلودگی دست ها ، به یک بافت عطسه یا سرفه کنید یا حداقل فرورفتگی در آرنج داشته باشید.

از ازدحام جمعیت پرهیز کنید: آنفولانزا به راحتی هر کجا که مردم جمع شوند گسترش می یابد در مراکز نگهداری از کودکان ، مدارس ، ساختمانهای اداری ، سالنها و وسایل حمل و نقل عمومی. اجتناب از ازدحام جمعیت در فصل آنفولانزا خطر عفونت را کاهش می دهد. همچنین ، اگر بیمار هستید ، در خانه بمانید تا دیگران را آلوده نکنید.