چگونه میان خواهر و برادرها مصالحه کنیم؟

روابط خواهر و برادر نقش مهمی در رفتارهای ضد اجتماعی و اجتماعی کودکان و برخی از جنبه های شخصیت ، هوش و رشد آنها دارد. خواهر و برادر کنار آمدن و کنار آمدن با یکدیگر رایج ترین نگرانی والدین است.

کودکان در روابط نزدیک و صمیمی خود با خواهر و برادر مهارت های مهم اجتماعی و شناختی کسب می کنند. بسیاری از کارشناسان بر این باورند که روابط خواهر و برادر نقش مهمی در رفتارهای ضد اجتماعی و اجتماعی کودکان و برخی از جنبه های شخصیت ، هوش و رشد آنها دارد. خواهر و برادر به طور مستقیم (با الگوسازی یا تقویت رفتارهای مناسب یا نامناسب) و غیر مستقیم (با ایجاد استرس برای والدین که مهارت والدین را تحت الشعاع قرار می دهد) بر رشد یکدیگر تأثیر می گذارند. عبور.

عوامل موثر بر روابط خواهر و برادرها

اگر دو یا چند فرزند دارید یا قصد دارید فرزند دوم خود را به دنیا بیاورید ، ممکن است این سوال در ذهن شما باشد که چه عواملی در ایجاد رابطه مثبت و منفی خواهر و برادری نقش دارند. این دقیقاً سوالی است که مورد تحقیقات زیادی قرار گرفته است. موارد زیر یافته های برخی از این مطالعات است:

هنگامی که خواهر و برادر بزرگتر (بیش از چهار سال) باشند ، احتمالاً رابطه آنها مثبت خواهد بود ، اگرچه گاهی اوقات در کودکان پیش دبستانی چنین نیست. در میان کودکان پیش دبستانی هیچ ارتباطی بین اختلاف سنی زیاد یا پایین با روابط مثبت و منفی خواهر و برادری وجود ندارد. بعلاوه ، وقتی دو کودک همجنسگرا باشند ، رابطه آنها مثبت تر از همجنسگرایی آنها خواهد بود.

عوامل دیگری که با کیفیت رابطه خواهر و برادرها رابطه دارد، از این قرار است:

– نگرش متفاوت مادر با کودک کوچکتر ، خلق و خوی کودک ، کیفیت رابطه زن و مرد ، وضعیت سازگاری والدین و نحوه دخالت والدین در اختلافات فرزندان.

اگرچه بیشتر مادران با فرزندان خود رفتار یکسانی ندارند اما این می تواند به دلیل سطوح مختلف رشد کودک باشد. مطالعه دیگری در این زمینه نشان می دهد وقتی مادران دارای دو فرزند هم سن هستند ، تقریباً یکسان با آنها رفتار می شود.

– نکته مهم دیگر در مورد رفتار متفاوت والدین با فرزندان و تأثیر آنها در رابطه خواهر و برادر این است که کودک برداشت متفاوتی از این مسئله دارد. وقتی مادری نسبت به فرزند کوچکتر خود مهربان تر است ، بیشتر به او پاسخ می دهد و کنترل بیشتری بر اعمال او دارد ، روابط خواهر و برادر منفی تر می شوند. تفاوت بین خواهر و برادرها زمانی افزایش می یابد که کودک نگرش متفاوت والدین را نشانه بی توجهی والدین نسبت به خود و بیزاری از او می داند. از طرف دیگر ، وقتی والدین با همه فرزندان خود مهربان هستند و از همه آنها مراقبت می کنند ، شدت اختلافات بین خواهر و برادر کاهش می یابد.

– خلق و خوی کودکان ، از جمله پاسخ عاطفی ، تحرک ، تکانشگری و … به رابطه منفی خواهر و برادر مربوط می شود. مطالعات نشان داده است که روحیه بد کودک بزرگتر روحیه رابطه خواهر و برادر را تعیین می کند و رابطه بدون توجه به وضعیت کودک کوچکتر ، عمدتا متنوع است.

همچنین بین اختلافات زناشویی و افزایش اختلافات خواهر و برادر رابطه وجود دارد. به عبارت دیگر ، مشاهده اختلافات والدین اضطراب و تعارض و تنش ارتباطی بین آنها را افزایش می دهد.

راهبردهای درمانی خاص

– مداخله در رابطه با کودک

در بسیاری از موارد ، کودکان مهارت حل اختلاف را ندارند. بنابراین ، این مهارت ها باید به آنها آموزش داده شود. مهارت ها عبارتند از نادیده گرفتن ، مذاکره ، ابراز خشم مناسب و بیرون آمدن از شرایط در صورت عدم پاسخگویی. والدین باید این مهارت ها را در خانه آموزش دهند یا تقویت كنند.

وقتی دلیل اختلاف خواهر و برادر این است که هر دو بی حوصله و یا قادر به بیان فردیت خود نیستند ، والدین باید در خارج فعالیت و سرگرمی برای آنها ایجاد کنند. کودکان باید بیشتر روز را از هم جدا کنند و به عنوان مثال والدین نباید اصرار کنند که کودک بزرگتر با کودک کوچکتر بازی کند. همچنین نباید انتظار داشته باشد كه فرزند بزرگترش دائما از فرزند كوچكتر مراقبت كند.

بسیاری از کودکانی که با مشکل نداشتن با خواهر و برادر خود مشکلی دارند مهارت تعاملی خوبی دارند ، بنابراین یکی از نقاط کانونی در درمان این گونه کودکان این است که آنها از مهارت های تعاملی خود بیشتر استفاده کنند و در روابطشان با خواهر و برادر باید رفتار نامناسب داشته باشند. بهترین راه برای رسیدن به این هدف استفاده از فنون رفتاری است. یکی از م effectiveثرترین و مناسب ترین تکنیک های رفتاری ، محروم کردن کودک از پرخاشگری جسمی و کلامی است.

– مداخله در رابطه با والدین

در بعضی از خانواده ها ، اختلافات بین فرزندان ، نمودی از اختلافات حاکم بر خانواده است. وقتی زن و شوهر رابطه خوبی ندارند یا مشکلات روانی جدی دارند ، باید مشکلات والدین قبل از درمان مشکل کودکان یا حداقل همزمان با درمان مشکلات کودکان رفع شود.

 یکی از مهمترین جنبه های درمان مشکلات کودکان تغییر در انتظارات ، نگرش ها و باورهای والدین است. بسیاری از والدین انتظارات غیرواقعی از فرزندان خود دارند. آنها انتظار دارند كه فرزندانشان مشاركت ، كمك و مداخله كنند. این نوع والدین به سرعت در تقسیم جفت فرزندان خود مداخله می کنند و بنابراین ناخواسته دعواها و دعواهای کودکان را تشدید می کنند. بنابراین ، والدین باید بیاموزند که از دعوای بیهوده فرزندان خود چشم پوشی کرده و آنها را در اختیار فرزندان خود قرار دهند. یاد بگیرید که خودشان مشکلات را حل کنید.

والدین همچنین باید صریحاً به فرزندان خود بگویند که از آنها چه انتظاری دارند و دوست دارند چه اصولی را در خانه ببینند. والدین باید بدانند که کودکان متفاوت هستند و برابری به معنای رفتار یکسان با کودکان نیست ، بلکه به این معنی است که آنها باید برای هر یک از فرزندان خود وقت بگذارند و به آنها و امکانات خانوادگی توجه کنند. بهش بده

– مداخلات محیطی

والدین باید بررسی کنند و ببینند در چه ساعت و روزی و در چه شرایطی بیشتر جنگ می کنند. در بسیاری از موارد ، مداخلات ساده مانند بازنگری در برنامه خانواده ، مانند برداشتن یک اسباب بازی خاص ، می تواند دعوا را به خواب بیندازد. کودکان همچنین گاهی اوقات حریم خصوصی را می خواهند. در صورت امکان خانواده ، اتاق کودکان باید جداگانه باشد و در صورت مشترک بودن اتاق ، کودکان باید هر کدام کمد یا کشوی جداگانه داشته باشند تا کسی نتواند وسایل دیگر را لمس کند. بیرون آوردن هر وسیله از کمد یا کشو به معنای مجاز بودن دیگران برای لمس آن است.

– تغییر دادن پیامدهای رفتار

بعضی از والدین پاداش ها و مجازات های گروهی را راهی موثر برای کاهش اختلاف فرزندان می دانند. به عنوان مثال ، وقتی کودکان به دعوا و مشاجره ادامه می دهند ، والدین آنها همه را محروم می کنند یا تلویزیون را از برق می کشند تا اینکه بچه ها سرانجام تصمیم می گیرند کدام برنامه را می خواهند تماشا کنند. از طرف دیگر ، وقتی بچه ها مدتی دور هم جمع می شوند و همکاری می کنند ، همه پاداش می گیرند و وقتی می جنگند ، بدون اینکه بخواهند بدانند چه کسی دعوا را شروع کرده ، از همه پاداش می گیرند. .

هر پدر و مادری که با کودکان سر و کار دارد باید با این روش ها آشنا باشد و این روش ها را به طور مداوم اجرا کند.